[Ingezonden] Liesje

Ze stond op een hoekje van het plein. Een klein meisje, blonde krullen, lakschoentjes, poppenjurkje en een pruillipje. Liesje was nieuw op school. Moeder had haar gebracht en ze vroeg me er even op te letten dat het jurkje van Lies schoon zou blijven. Dat beloofde ik. Moeder en Liesje zitten in een acceptatieproces. Ik liet Lies maar even met rust. Ze nam de omgeving in haar op en ik schatte in dat Lies in de afgelopen maanden erg veel aandacht had gekregen. Meer dan haar lief was waarschijnlijk en voornamelijk negatief.

"Hoe heet ze?" Bram kwam bij me staan en was nieuwsgierig. "Liesje". "Liesje? Lies toch zeker, juf. Ze is toch geen baby? Is ze stoer?" Ik zei dat ik dat niet wist en dat hij dat zelf maar moest gaan vragen. Bram stapte op Lies toe en ik zag dat hij tegen haar aan begon te kletsen. Liesje reageerde wat bedeesd, maar ik zag ook dat Bram volhield en dat ze een beetje begon te ontdooien. Ze praatte terug en, ik zag het goed, ze lachte!

Elke dag maak ik verrassingen mee. Het leek te klikken tussen stoere Bram, altijd met losse veters en Liesje in haar poppenjurkje. Liesje kwam in de klas van een collega, maar omdat ik pleinbeurt had, zag ik dat Bram zijn prille liefde aan het uitbouwen was. Lies was aan het voetballen op het grasveldje naast ons plein! Lies en haar jurkje dat schoon moest blijven. Een beetje met lede ogen zag ik het aan. Het jurkje dat schoon moest blijven, de opdracht van moeder!

Toen de school uitging nam ik Liesje met haar niet meer zo schone jurkje mee naar de parkeerplaats en toen ik moeder in haar oude Audi aan zag komen rijden, had ik een steen in mijn maag. De eerste dag, gras- en moddervlekken op haar jurk...

Moeder keek niet blij en dat is voorzichtig uitgedrukt. Maar toen moeder op mij toestapte kwam Bram ineens aanrennen. "Leuk!" zei Lies. "Moordmeid!" schreeuwde Bram. En toen kon het me niet meer schelen hoe moe zou reageren. Het komt wel goed met Liesje. Eh...Lies dus.

Lisette