[Ingezonden] Jasmin

Vandaag komt Jasmin in mijn groep. Het is belangrijk dat je je dan goed voorbereidt, want een eerste indruk kan het verschil maken. Meisje met onhandelbaar gedrag lees ik. De school heeft veel gedaan; allerlei programma’s op sociaal emotioneel gebied. Hielpen niet. Maatschappelijk werkende herkende een structuurloos gezin, een één ouder gezin, moeder tegen depressief aan. Vermoeden van ADHD staat in het groeidocument van 14 pagina’s. En verwaarlozing. Moeder heeft drie baantjes, waarschijnlijk koud contact door sociale omstandigheden. Nou, maak je borst maar nat denk ik, als ik alle rapportage heb doorgeworsteld. Een ontaard kind met leer-achterstand en gedragsproblemen en een achtergrond die me niet blij maakt.

Daar zijn ze. Jasmin en haar moeder. Jasmin heeft een speelgoedleeuw onder haar arm. Moeder heeft het handje vast van Jasmin. Beiden lijken nerveus, dus neem ik ze alvast even mee naar binnen. Jasmin knijpt in de leeuw. Moeder blijft de hand van dochter vast houden. Ik zie geen onhandelbaar gedrag en geen ontaarde moeder. Maar schijn bedriegt. Mijn collega’s kennen de situatie beter en ik moet een handelingsplan schrijven op basis van de voor-informatie die ik heb. Vast een adder onder het gras!

Ik vertel over onze school en mijn klas waarin Jasmin zal worden geplaatst. Ik praat, maar het lijkt langs moeder heen te gaan. Ze vraagt ineens: ‘Mag ze haar leeuw op deze school wel meenemen?’ en toen ineens Jasmin die tot nu toe niks gezegd had: ‘Zijn de juffen aardig hier? Of schreeuwen ze?’ Ik schuif het ontwikkelingsprofiel even opzij en breng in praktijk wat Sander Dekker laatst zei: ‘Als je wat je moet doen zinloos vindt, doe het dan niet!’

‘Ik vind het ontzettend leuk dat Jasmin in mijn klas komt. Natuurlijk met haar leeuw. En Jasmin, we hebben alleen maar aardige juffen en meesters!’

En vanavond schrijf ik het rapportje wel volgens de regeltjes. Objectief en zo. Dikke duim en vanuit een professioneel en warm hart.

Lisette