[Ingezonden] Mondig

Ik hoor het ook van mijn collega’s: ouders worden steeds mondiger. Via internet, maar ook door het volgen van oudercursussen vergaren ze veel informatie over gedragsproblemen.

“Zou Chantal misschien last hebben van de wifi-golven in het lokaal, juf?” Tja, dan is het lastig om uit te leggen dat Chantal snel afgeleid is en dat we op school en thuis een lijn moeten trekken om haar te leren de spanningsboog te vergroten. Op een workshop heb ik geleerd dat een constatering dat het gedrag van hun kind niet gemiddeld is, bij ouders tot ontkenning en boosheid kan leiden. En dat je de ouders moet ondersteunen, maar wel bij je boodschap moet blijven. Het gaat me inmiddels goed af en de relatie tussen mij en de ouders blijft positief.

Ik zie de positieve invloed van de social media en vind het helemaal niet erg dat ouders van consument tot partner in het onderwijs zijn geworden. Maar dat ouders hun lieve zoon of dochter betrekken bij hun digitale zoektocht naar oorzaken van gedrag, maakt de situatie soms verrassend en lastig.

Jacob en Nasera hebben ruzie op het plein. Om de situatie niet te laten escaleren loop ik naar de ruziemakers om te proberen het conflict te sussen.

Te laat. Ineens zie ik Jacob uithalen en Nasera een flinke klap verkopen. Gebrul van Nasera, maar ineens achter me ook gebrul. Ik draai me om en zie Joesef met opgeheven vuist tegenover Karin staan. Karin brult en heeft een rode wang. De situatie is me duidelijk, hier moet stevig ingegrepen worden. De vier ruziemakers neem ik mee naar binnen. Nasera en Jacob draag ik over aan een collega en ik neem het stel Joesef en Karin mee.

“Wat was er nou aan de hand, Karin?” “Helemaal niks juf, hij gaf me ineens een klap!” “Nou, er moet toch wel iets gebeurd zijn? Wat kun jij erover vertellen Joesef?” Joesef kijkt bedremmeld. “Jacob en Nasera hadden ruzie juf.” Ik snap het niet: “Maar waarom sloeg jij Karin dan?” Joesef lijkt diep na te denken. Ineens zie ik een fonkeling in zijn bruine ogen, hij kijkt me aan en zegt met een brede glimlach: “Ik denk spiegelneuroontjes, juf!”

Lisette