[Ingezonden] Juf Anneke

“Ik vermoed toch een vorm van epilepsie”, zei de begeleider uit cluster 3. “Het kind ligt dan wel niet schuimbekkend op de vloer, maar heeft steeds seconden ‘uitval’ waardoor het lijkt alsof het kind niet oplet”. “Nou”, zei de begeleidster cluster 4, het heeft duidelijk te maken met een afwijkende spanningsboog. In de ochtend is er weinig aan de hand. Rond een uurtje of elf gaat het mis en in de middag, na de pauze, veert ze weer op”.

Er is hulp ingeroepen door juf Anneke, basisschool ‘Inclusie’ te Heemstede. In de schoolgids staat dat de school alle leerlingen onderwijs geeft. “We stoten geen leerling uit, we discrimineren niet”. Maar juf Anneke wil het zekere voor het onzekere nemen. Want Bianca uit groep 1, jongste kleuters, doet vreemd. Ze komt huppelend naar school, doet goed mee en vertelt in de kring honderduit. Een vrolijke meid. Maar na de drank- en fruitpauze om tien uur zakt ze in. Ze lijkt moe, reageert mindert alert en gaapt. Juf heeft er niet echt last van en wil ook geen etiketje plakken, maar ze wil ook niet dat later blijkt dat ze iets over het hoofd gezien heeft. Er ís iets!

De ouders werken niet echt mee en komen niet op uitnodiging op school, maar dan nog…! Anneke voelt zich verantwoordelijk voor het welzijn van de haar toebedeelde leerlingetjes en ze heeft een ruim hart. Er ís iets met Bianca, ook al stoort haar gedrag de klas niet echt. Ze heeft vanuit alle clusters begeleiders uitgenodigd om raad te geven. De begeleider uit cluster 4 is mijn collega die aan mij vraagt wat ik er van vind. Tja, zo op een afstand kan ik moeilijk een goed advies geven. Ik ken Bianca niet en ook juf Anneke heb ik nooit ontmoet. Autisme? Een “verwend kind” wat in een schoolritme moet komen? Bloedlink natuurlijk om op een afstand een diagnose te stellen, zeker omdat het “etiketten plakken” een gevaarlijk terrein is geworden….

Ik gaf het advies de schoolarts te raadplegen. Misschien dat die iets kan met hersengolven meten of zo en dan liefst na de fruitpauze. We kunnen dan in ieder geval verwijzen naar een medisch specialist, iemand die er verstand van heeft.

Anneke was blij met ons advies en gelukkig was het veertien dagen later het jaarlijkse schoolonderzoek van de arts. Bianca werd net als andere kinderen even uit de klas gehaald door de vriendelijke arts, die zich liet bijstaan door een puberachtige assistent van hooguit 18 jaar. De timing was perfect, Bianca was om kwart over elf aan de beurt.

Net op het moment dat ze inzakte volgens juf Anneke. Om half twaalf kwam de arts en de pukkelassistent de klas weer in. Anneke werd even op de gang geroepen voor een kort vertrouwelijk overleg. “Alles is in orde, ik kan niets afwijkends ontdekken”, zei de arts. De assistent die even in de klas was achtergebleven, voegde zich bij de twee dames. Hij had de drinkbeker van Bianca in zijn hand.

Hij rook er nog eens in en mompelde: “Rum-cola”.

Lisette