[Ingezonden] Zwart

Het is al weer duidelijk te merken. De dagen worden korter en nog even, dan is het donker als ik naar huis fiets. Als november dichterbij komt, zie ik de verschillende feesten op de agenda van de teamvergadering staan.

In subbolletjes onder het onderwerp staan de problemen die we ook dit jaar weer moeten oplossen in teamverband. Wat delen we wel of niet uit met Sint Maarten. Geven we op 4 december cadeautjes en zo ja kopen we meisjes- en jongens dingen of doen we surprise. Vorige week is Zwarte Piet al aan de orde geweest. De kinderen moeten niet ineens geconfronteerd worden met een verbod op zwart. Dat snappen ze niet. Het is belangrijk dat ze vanuit een innerlijke motivatie niet eens wíllen dat we Piet zwart maken.

Zeker in een tijd waarin vluchtelingen een veilig heenkomen zoeken in ons land, kunnen we niet zorgvuldig genoeg omgaan met discriminerende gevoelens, uitingen en symbolen. Zwarte Piet staat voor slavernij en zijn gemaakte domme praten benadrukt feitelijk de hooghartige houding van de blanke mens. Geen zwart dus. Gekleurd mag, rood of blauw of gestippeld, maar niet zwart.

Hoewel het nog vroeg is en december ver weg, heb ik er al verschillende lessen aan besteed. Het is een mooi onderwerp om aardrijkskunde, geschiedenis en crealessen te verbinden. Het is ook opvallend hoe kinderen op een leeftijd van 10 zich al kunnen inleven in het gevoel van de ander. Sociaal-emotionele training heet dat. Passend Onderwijs, kom maar op! Het zijn tenslotte volwassenen in wording en je kunt niet vroeg genoeg beginnen met hen te laten beleven dat Zwarte Piet een symbool is. Een naar symbool. Zelfs de versiering van de gouden koets kwam nog aan de orde: er zijn zwarte slaven afgebeeld: onderdrukking!

Het is zelfs gelukt om op hun niveau te discussiëren in groepjes. We wíllen niet eens de Piet zwart maken. Met z’n allen voelen we dat dit niet goed is. 21e eeuwse vaardigheden, maar ook 21e eeuwse verdraagzaamheid en respect. Niet opgeplakt door ge- of verboden, maar van binnen uit!

Gisteren nog was het doodstil in de klas toen mijn kinderen de opdracht “teken het Sinterklaasfeest zoals het zou moeten” in groepjes aan het uitwerken waren. Je hoorde soms wat gezucht en gesteun uit de klas, maar de kinderen leken geconcentreerd bezig. Mijn klas bouwde aan de verdraagzame wereld! Ze snapten het: Zwart is not done, het kwetst de andere medemens. Totdat Raoul zijn vinger opstak en hij benepen en met een zorgelijke blik in de ogen vroeg: “Juf, mogen de kerstbomen straks ook niet meer groen?”

Lisette